تأثیر تداخل زمینه ای با تأکید بر تغییرپذیری تمرین بر اکتساب و یادگیری مهارت های بدمینتون دختران ۱۲- ۱۰ سال

اگرچه سن، ممکن است تأثیرات تداخل زمینه ای را محدود کند؛ اما تأثیر دقیق آن بر تداخل زمینه ای کاملاً مشخص نشده است. بنابراین، هدف تحقیق حاضر مقایسه آرایش های تمرینی مسدود، تصادفی و ترکیبی در اکتساب و یادگیری مهارت های بدمینتون در کودکان ۱۰ تا ۱۲ ساله است. آزمودنی های این تحقیق ۴۵ نفر از دانش آموزان دختر ۱۰ تا ۱۲ ساله ناحیه ۱ شهر تبریز بودند، که بعد از انجام پیش آزمون، بطور تصادفی به سه گروه ۱۵ نفره شامل گروه های مسدود، تصادفی و ترکیبی تقسیم شدند، سپس سه مهارت سرویس بلند، سرویس کوتاه و ضربه فورهند  را به مدت ۱۰ جلسه تمرین کردند. آزمون های اکتساب، یادداری آنی، و  یادداری تأخیری به ترتیب بعد از جلسه پنجم، یک ساعت بعد از پایان جلسه دهم، و ۴۸ ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین به عمل آمد. تحلیل داده ها نشان داد که در آزمون های اکتساب و یادداری آنی، گروه مسدود نمرات بهتری را نسبت به گروههای تصادفی و ترکیبی به دست آورد. در آزمون یادداری هر چند که عملکرد هر سه گروه نسبت به نمرات پیش آزمون به طور معنی داری افزایش داشت؛ ولی، هیچ گونه تفاوتی بین گروه ها وجود ندارد، بدین معنا که ظاهراً تداخل زمینه ای نتایج مثبتی در یادگیری به همراه نداشته است. احتمالاً آزمودنی های تحقیق حاضر به حد کافی بزرگ نشده اند که بتوانند از مزایای تداخل زمینه ای استفاده کنند.  لذا، بدلیل محدودیت در استراتژی، در میان اطلاعات فروان حاصل از تمرین تصادفی، سردرگم شده اند. بنابراین مزایای تمرین تصادفی بر اساس فرضیه های بسط و فراموشی در این گروه سنی بویژه در مهارت های مجرد بدمینتون با تردید روبرو است. محققان با احتیاط پیشنهاد می کنند که معلمان ورزش دوره ابتدایی برای آموزش مهارت های بدمینتون از شیوه تمرینی مسدود استفاده کنند که به کودکان کمک می کند هم طرحواره حرکتی مناسبی از مهارت بسازند و هم اینکه به دلیل بازخورد انگیزشیِ تمرینات مسدود در اثر کسب موفقیت بیشتر در جلسات تمرین، تشویق شوند که مهارت مورد نظر را به دفعات بیشتری تکرار کنند.